هم‌نوایی شبانهٔ ارکستر چوب‌ها رمانی از رضا قاسمی است. این رمان اولین بار توسط نشر کتاب در سال ۱۹۹۶ در آمریکا منتشر شد. بعدها در ایران اجازهٔ انتشار یافت و برنده بهترین رمان اول سال ۱۳۸۰، جایزه هوشنگ گلشیری و بهترین رمان سال ۱۳۸۰ منتقدین مطبوعات شد.

خانهٔ ادریسی‌ها مشهورترین رمان غزاله علیزاده است که در سال ۱۳۷۰ در دو جلد به چاپ رسید. داستان رمان دربارهٔ شهری است به نام عشق آباد و گروهی به قدرت رسیده که وارد شهر شده‌اند تا حق ستم دیدگان را از ثروتمندان بگیرند و آنها را از خانه هاشان بیرون کنند، و به دیگر بیان آنان را به سزای کارهای ناشایستشان برسانند.

قهوه سرد آقای نویسنده یکی از بهترین رمان‌های عاشقانه ایرانی با تم معمایی-هیجانی است که در دهه ۹۰ توجه بسیاری از خوانندگان را به خود جلب کرد.

غرب‌زدگی کتابی اثر جلال آل احمد است که در سال ۱۳۴۰ نوشته شد و در مهرماه سال ۱۳۴۱ انتشار یافت. نسخهٔ کامل‌تری از کتاب در سال ۱۳۴۲ آمادهٔ چاپ بود، اما در زیر چاپ توقیف شد.

عطر سنبل، عطر کاج، نام کتابی نوشتهٔ فیروزه جزایری دوما است. این کتاب، نخست به زبان انگلیسی در آمریکا با عنوان خنده در فارسی: خاطرات یک ایرانی بزرگ شده در آمریکا منتشر شد.

سال بلوا رمانی از عباس معروفی که در فاصله سال‌های ۱۳۶۸-۱۳۷۱ به نگارش در آمد. کتاب سال بلوا، رمانی نوشته ی عباس معروفی است که نخستین بار در سال 1992 وارد بازار نشر شد. داستان این رمان ارزشمند و به یاد ماندنی در قالب خاطراتی در ذهن شخصیت اصلی، دختری به نام نوشافرین، روایت می شود.

سووشون نخستین رمانِ سیمین دانشور نویسندهٔ ایرانی است که سال ۱۳۴۸ منتشر شد. داستان سووشون در شیراز و در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد و فضای اجتماعی سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۵ را ترسیم می‌کند.

پرندهٔ من نخستین رمان فریبا وفی در سال ۱۳۸۱ منتشر شد. این کتاب برنده جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شده‌است و از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشته‌است.

جای خالی سُلوچ رمانی رئالیستی از محمود دولت‌آبادی است که در فاصله‌ی بین انتشار جلد دوم و سوم کلیدر و بلافاصله پس از آزادی از زندان ساواک؛ طی ۷۰ روز نوشته است. دولت‌آبادی داستان آن را در دورهٔ سه سالهٔ حبس در ذهنش پرورانده بود. به گفته دولت‌آبادی «جای خالی سلوچ» مبنایی عمیقاً تاریخی دارد ؛ مبنایی که پس از آن نیز در دیگر آثارش ادامه داده و در واقع