آتش، بدون دود، رمان بلندی است اثر نادر ابراهیمی که در هفت جلد منتشر شده است. نویسنده پس از اشاره به زیباییهای ترکمنصحرا در سه جلد اول، در چهار جلد بعد به شیوهای داستانی-تاریخی به بیان مبارزات انقلابی معاصر پرداخته است.
رمان آتش بدون دود نوشته نادر ابراهیمی
فکر اصلی این داستان بلند را که به گالان و سولماز مربوط میشود، سالها پیش دکتر خدر فروهر به نادر ابراهیمی داده است؛ نرّادی قهّار، که به هنگام تاس ریختن، از اجدادش و شخصیتی نزدیک به «گالان» برای نادر ابراهیمی سخن گفته است. آن داستان، سخت به دل نادر ابراهیمی مینشیند و برنخاست تا آتش، بدون دود، شد – جلد اول. در سپاسنامه ی رمان، نادر ابراهیمی میگوید: هرجا که هست، گرامی باد خاطرهٔ «دکتر خدر فروهر ترکمن»، هرچند که تخته نرد را بیشتر از طبابت دوست داشت.
قهرمان رمان در جلد اول گالان اوجا نام دارد که یک قهرمان اسطورهای ترکمن است. در جلد دوم نویسنده با مروری کوتاه بر اتفاقات صحرا شرایط را برای معرفی یگانه قهرمانان داستان؛ دکتر آلنی آقاویلر و همسر وفادارش دکتر مارال آقاویلر مهیا میکند. آلنی نوه گالان اوجا و یک شخصیت واقعی است. او یک انقلابی تحصیلکردهاست که برای اعتلای نام وطن و رهایی آن از ظلم میکوشد. موضوع اصلی بقیه رمان زندگی و فعالیت سیاسی این زوج است.
نادر ابراهیمی برای نگاشتن آتش بدون دود بیش از سی سال صرف کرده است. سریالی نیز با همین نام و توسط خود نادر ابراهیمی ساخته شدهاست.
نادر ابراهیمی نویسنده رمان آتش بدون دود
شخصیتهای اصلی این رمان، گالان و سولماز هستند که عشق میان آنها که با غرور و خشونت آمیخته، عشقشان به وطن و مبارزاتشان داستان این کتاب را ساخته است. گالان اوجا که جوان دلاوری از قبیله یموت است، در گشت و گذارهایش به دختری زیبا برمیخورد. دختری که به شجاعت معروف است و با زیبایی دلربایش، عشاق بسیاری را به خود جذب کرده است. سولماز از قبیله گوکلان است. اما چطور میشود دل به عشق دختر رئیس قبیلهی دشمن داد؟ چگونه میشود کینه و نفرت چندین و چند سالهی دو قبیله را نادیده گرفت؟ عشق چشمان گالان را کور کرده و او دست به کاری عجیب میزند. معشوقش را میدزدد. این حادثه آتش کینه و دشمنی قبایل را شعلهور میکند و برادران گالان را به کشتن میدهد.
اندیشه و پیام اصلی داستان آتش بدون دود، رسیدن به اتّحاد و یکی شـدن ترکمنهاست. ابتـدا، اختلافـات اساسـی بـین ترکمنهـا دربارهی آب و زمـین حـل میشود و مردم ترکمن به وحدت میرسند. پس از آن ارتباط با فارسها و مردم شـهر، سبب میشود که یک ملّت کوچک، یعنی ترکمنها در یک ملّت بزرگ ادغام شود.